En toen werd het eindelijk weer goed weer...

Zeearend (White-tailed Eagle) (Haliaeetus albicilla)

Na, voor mijn gevoel, maanden weekenden met storm en regen is het eindelijk weer wat beter weer.
Zaterdag 14 maart dus afgesproken met José om op pad te gaan. Er waren nog geen serieuze Corona-restricties dus alles mocht nog.
Het leek ons wel weer eens leuk om naar de Oostvaardersplassen te gaan.
We reden lekker en zagen de zon al opkomen. Heerlijk!
Rond Almere werd het somberder en niet lang daarna reden we in de mist. En deze werd steeds dichter. Hadden wij dat! Was het eindelijk mooi weer, kozen wij een plek uit waar geen zon was.
Na wat overleg toch besloten te blijven en te hopen dat het op zou lossen.

Op zich hebben plaatjes met mist natuurlijk ook wel wat, maar in de Oostvaardersplassen heb je kans om de Zeearend te zien en met dit uitzicht gaat dat niet lukken. Dan maar een roodborstje. Hebben we in ieder geval een vogel gefotografeerd.

Roodborstje (Robin) (Erithacus rubecula)

We liepen toch het pad richting de vogelkijkhut en hoopten onderweg op baardmannetjes.

Ondanks dat ik even dacht dat ik ze hoorde, hebben we ze niet gezien.
Wel zagen we diverse keren de rietgors.

Rietgors (Reed Bunting) (Emberiza schoeniclus)

Ook leuk. Het zat nog steeds potdicht. Onderweg naar de hut kwamen we een norse man tegen met een grote kijker op zijn schouder. Hij bromde dat het geen zin had om te gaan kijken want je zag toch niks.
We liepen toch door. Misschien dan toch nog een ander leuk vogeltje.

Wanneer je loopt te wandelen met een camera in de hoop een vogel of iets anders fladderigs te fotograferen loop je geen 4 of 5 km. per uur. Wij kunnen over een route van 18 km. zomaar 8 uur doen. Stukje lopen, even staan, even een kop thee drinken, weer lopen en staan, stukje terug, even lunchen etc.
Tegen de tijd dat wij bij de vogelkijkhut aankwamen waren we anderhalf uur verder en was de mist weg.
Het werd zelfs zonnig! We hadden dus een goede keus gemaakt.

We hebben wel een keer of  5 een zeearend gezien. alle keren wel heel ver weg, maar het blijft enorm gaaf, zeker wanneer je ze ziet vliegen. Die grote brede vleugels...Fantastisch!
Met een spanwijdte van 190 tot 240 cm. wordt deze vogel ook wel de vliegende deur genoemd.
Op de terugweg zagen we er ook nog één boven het weiland vliegen en zelfs iets pakken vanaf de grond. Dan waan je je even midden in een mooie natuurfilm. We zagen op een dijkje een vos lopen en daar vlak in de buurt een Zeearend vliegen. Dan kan je dag toch niet meer stuk.
Toen de Zeearend nog even bovenop een kale boom ging zitten was ik helemaal blij.
Het zijn geen duidelijke foto's, hij zat ook echt te ver weg, maar ik vond dat deze toch een plekje in het blog verdienden.

We hebben nog een mooie wandeling gemaakt door het gebied en kwamen nog wat Konikpaarden tegen.

De eerste mooie voorjaarswandeling zit erop. We hopen dat er nog veel gaan volgen.