Hoge Duinen in Bergen en Schoorl

Vanmorgen om half 7 stond José voor de deur om mij op te halen. Onze reis zou vandaag naar Bergen gaan. Het was al weer een tijdje geleden dat we daar zijn geweest.

Eigenlijk kom ik daar niet zo heel vaak omdat ik altijd met relatief weinig vogelfoto's thuis kom als ik daar gelopen heb. Zo ook vandaag. Waar het aan ligt weet ik echt niet maar de vogels zitten of veel te ver weg, of we horen ze wel maar zien ze niet. Maar er zijn ook altijd hele stukken dat het doodstil is.
Verder is het landschap er wel schitterend dus dat is toch iedere keer weer de reden dat ik er toch graag naartoe ga.

De dag begon vrij grijs en heiig.

Bijzonder vind ik altijd dat het landschap per kuststreek zo verschilt. Dat heeft met name te maken dat de grond rond Bergen en Schoorl kalkarm is en bij ons kalkrijk. En dat maakt dat het zand een hele andere kleur heeft, er op kalkarme grond hei groeit, maar ook dat in het gebied bij Bergen en Schoorl enorme hoeveelheden hele grote rode bosmieren leven en dat je daar dus soms hele grote mierenhopen tegen komt. Ik wil daar echt niet te lang stil blijven staan want het krioelt onder je voeten en voor je het weet lopen ze langs je benen.

We lopen door tot het heideveld om daar een kop thee te nemen en zien vanaf het bankje dat de hei al best een beetje kleur begint te krijgen.

We beseffen terwijl we op het bankje zitten dat we helemaal niets horen, er geen wind staat, de temperatuur heerlijk is en terwijl we genieten van ons tweede kop thee breekt de zon door en ziet het plaatje er opeens heel anders uit.

Zo ging het vandaag diverse keren. Zo werd het grijs en soms zelfs dreigend en dan opeens een paar minuten later was de zon er weer en was het bloedheet.

Heel in de verte zie in een roodborsttapuit. Eén van de weinige vogels die ik vandaag gefotografeerd heb. Gelukkig maar dat ik met de Nikon zo'n goot zoombereik heb :)

Roodborsttapuit (Stonechat) (Saxicola rubicola)

En nog één...

De heidevelden zorgen altijd voor mooie plaatjes. En over een maand wil ik hier zeker weer naartoe wanneer deze roze en paars kleurt. 

Wanneer de zon schijnt is het behoorlijk heet maar het is vooral de hele wandeling heel erg benauwd geweest. Zelfs wanneer je af een toe een briesje voelde, bleef het water langs je rug lopen.

In de verte kan je achter het heideveld al een stukje zien van het gebied waar in augustus 2009 een grote brand heeft gewoed. De brand verwoestte een aanzienlijk duin- en bosgebied. De brandweer was dagenlang aan het blussen. In dat jaar braken er daarna nog diverse branden uit. De sporen zijn nog duidelijk te zien.

Maar gelukkig is het meeste mooi groen.

Ook staan Bergen en Schoorl bekend om hun hoge duinen. Het zijn zelfs de hoogste duinen van Nederland. En dat zorgt regelmatig voor mooie vergezichten.

Hier sta je 55 meter boven de zeespiegel en kijk je uit over de polders

In de verte zie je de zee

De beroemde trap bij Schoorl. 

We lopen een stukje door het centrum van Schoorl en passeren het in de regio beroemde klimduin.

De 51 meter hoge zandberg is al generaties lang een geliefd uitstapje voor schoolreisjes. In 1573 werd al verslag gedaan van de meidenmarkt op het klimduin in Schoorl. Een plek waar de Tweede Pinksterdag reeds meer dan 440 jaar de mannen uit Schoorl en omstreken de harten van de jonge dames proberen te veroveren.

We lopen verder weer in de richting van Bergen en ik begin te verlangen naar een lauwwarme douche. Na een paar kilometer komen we weer bij de auto en rijden we met een voldaan gevoel weer naar huis.