Zon, regen, hagel, onweer...oh en grote kruisbekken in de Kennemerduinen.

Vandaag tussen de buien door zijn José en ik toch nog even naar de Kennemerduinen geweest. Het was de hele wandeling behoorlijk donker. Ik hoopte nog even een glimp op te vangen van de zeldzame Grote Kruisbek. Ze zitten hier al even en ik ben niet een vogelaar die ergens meteen naartoe rijdt als er iets bijzonders is, maar als ik er dan toch ben wil ik ze natuurlijk wel graag zien.

We liepen in de regen langs het Vogelmeer op zoek naar de plek waar ze gesignaleerd zijn. Op het moment dat we daar stonden te zoeken was de regen overgegaan in een harde hagelbui. Weer even later zagen we een felle bliksemflits boven het meer en meteen daarna volgde een hoop gedonder. Dat werd rennen want dit was wel heel erg dichtbij. Plu ingeklapt want dat is natuurlijk gevaarlijk. Camera's onder mijn shawl en zo snel mogelijk naar de vogelkijkhut. Daar waren we niet de enigen. Het uitzicht (de foto bovenaan) was wel heel fraai. Die zwarte dreigende lucht was echt prachtig!

Niet veel later klaarde het op en besloten we nogmaals naar de plek te gaan van de Grote Kruisbek.

Het water van het Vogelmeer was opvallend veel hoger dan de vorige keer

Onderweg kwamen we nog wat Schotse Hooglanders tegen.

De wolken en het licht zorgde voor mooie  vergezichten.

Gevonden! Helaas waren ze te ver weg en het licht werkte niet echt mee. Maar ach, ik heb ze wel gezien en op de foto gezet.

Grote Kruisbek (Parrot Crossbill) (Loxia pytyopsittacus) 

Deze vogel is een zeer zeldzame gast in Nederland. Ze zitten normaal in Scandinavië, Rusland en de Baltische Staten Er komen in sommige jaren vanuit het hoge noorden invasies Grote Kruisbekken naar ons land, omdat er in hun eigen broedgebied te weinig voedsel is. Als ze dan in de winter blijven hangen kan het gebeuren dat het het volgende jaar tot broeden komt.... Dat zou leuk zijn! Zo wordt het rond het vogelmeer steeds leuker...Eerst de geoorde fuut en wie weet ook straks de grote kruisbek.

De grote bonte specht vond het maar niks en joeg ze steeds weg.

Bijschrift toevoegen

Opeens waren ze weer weg met z'n allen. we liepen weer terug richting Parnassia. We keken rond en het viel ons op dat er zoveel verschil in de lucht zat. Rechts was het blauw en links heel donker grijs.

Het was dus wel de moeite waard geweest om lekker even de duinen in te trekken.

Na nog even een break bij paviljoen Parnassia en nog een foto van de zee, was het weer tijd om naar huis te gaan. Op naar de volgende wandeling.