vrijdag 30 december 2016

Onverwachte lentekriebels op de 3e dag in Drenthe

Lichtstralen op een hunebed
Onze derde en tevens laatste dag begon met dichte mist. Op het nieuws werd code geel gegeven en gewaarschuwd dat naast mist ook de wegen glad zouden zijn. Het vooruitzicht dat we 227 km moesten rijden maakte ons niet blij.
De plannen die we hadden werden gewijzigd. Eerst maar lang en heel rustig ontbijten, daarna de spullen in de auto zetten en uitchecken. In plaats van een lange wandeling vanuit Schoonoord maar een mooie wandeling maken vanuit het hotel. Mocht het in de middag nog potdicht zitten dan boeken we gewoon nog een kamer voor een nacht.

Om 10 uur gingen we naar de auto om de spullen erin te zetten en het eerste dat ons opviel was de strak blauwe lucht. Dat moest goed komen.
Nog geen kwartier later zagen we de mist optrekken. Dit hadden we niet durven dromen.



Wat was het mooi! We hoorden een groene specht "lachen" en zagen hem hem wegvliegen. Helaas kreeg ik hem niet op de foto. Maar er weer één zien en horen is ook leuk. De eerste roffel van de Grote bonte specht gehoord en ook al is de winter nog maar net begonnen, dat geeft een voorjaarsgevoel.

We lopen de gele route maar moeten daarvan afwijken omdat er koeien en stieren staan op het pad waar wij langs willen. Natuurlijk zal je er vast langs kunnen maar de grote zwarte stier waarbij de damp uit zijn neus komt zorgt ervoor dat wij ons weer heel flexibel opstellen en toch maar kiezen voor een andere route. Even later komen we bij een hunebed. De zonnestralen zorgen voor een prachtige sfeer.

Hunebed


Ongelooflijk als je bedenkt dat dit hier al meer dan 5000 jaar ligt.

Weer kruisen koeien ons pad... Deze keer lopen we door en hopen we dat ze ons niet zullen besluipen en aanvallen. Hahahaha.  De zon voelt inmiddels als een kacheltje. We hebben weer geluk met deze mooie dag.




We hebben zelfs op een bankje van de zon zitten genieten terwijl we onze lunch aten. Kon het de hele winter maar zo blijven. Maarja, daar is lang niet iedereen het mee eens.

Een poetsende vink

We zagen nog een groepje kneuen. Ik keek ervan op. Volgens mij zijn er niet zoveel die hier overwinteren.


Tot slot zagen we nog een groep kramsvogels. Helaas vlogen ze op toen ik ze wilde vastleggen maar er bleef er één zitten.


Na nog een koffie- en theebreak in het hotel gaan we weer richting het westen. De lucht is kraakhelder en tot Amersfoort hebben we alleen maar zon gehad. Van het één op het andere moment reden we het grijze mistige weer in. Heel raar om mee te maken. Gelukkig bleef het zicht verder wel goed en zijn we zonder al te veel vertraging weer thuis aangekomen. Het waren weer 3 topdagen! Zeker voor herhaling vatbaar.

Bijzonder Veenhuizen. Dag 2 van 3 heerlijke dagen in Drenthe.

Gevangenis De rode Pannen
Ook wilden we weer een kijkje nemen in het bijzondere dorp Veenhuizen. Eigenlijk was het de bedoeling om een wandeling van 16 km te lopen die ook door Veenhuizen ging, maar op het laatste moment besloten we die niet te lopen omdat er werd geadviseerd om de route op laarzen te lopen i.v.m. de natte stukken die je onderweg tegen zou komen. Die heb ik niet en de dag ervoor had ik bij Westerbork al ondervonden hoe nat sommige plekken waren toen ik onverwachts tot mijn enkels in de drek stond. Dan maar gewoon een dagje Veenhuizen en even door Fochteloërveen.

Wie nog nooit in Veenhuizen geweest is zou ik adviseren om er echt een keer naartoe te gaan. Het is een heel bijzonder dorpje. Het dorpje is pas sinds 1984 vrij toegankelijk. Voor die tijd was het dorp niet vrij toegankelijk. Wie er werkte mocht er wonen, maar niemand mocht het dorp zomaar in of uit. Als je aangehouden werd door de gestichtwachters moest je de naam noemen van degene bij wie je op bezoek ging.


Toevallig was woensdag een landloperdag in Veenhuizen. Leuk om te zien maar het nadeel was dat het wel erg veel mensen trok.


Het dorpje is één groot monument. Het is in 1822 uit de grond gestampt als dwangkolonie. Nederland was in die tijd zwaar ontwricht en de armoede was groot, vooral in de grote steden. Landlopers, bedelaars, prostituees en straatarme weeskinderen werden naar het heropvoedingsgesticht gestuurd in het verre Drenthe.
Na de eerste Wereldoorlog werd Veenhuizen steeds meer een gevangenisdorp en werden daar de eerste gedetineerden opgesloten. Tegenwoordig zitten er nog steeds gevangenen in de gevangenis van Veenhuizen.


Veel huizen hebben een naam. Aan die naam kon je zien wie er woonde. In het pand met de naam Bitter en Zoet was vroeger de apotheek gevestigd en het pand Plichtgevoel was de woning van de geneesheer.



We nemen ook een kijkje in de voormalig gevangenis De rode pannen. Deze gevangenis was tot 2008 in gebruik en was er één met een extra streng regime. Bekende gevangenen die hier o.a. verbleven zijn  meesterkraker Aage Meinesz, Heineken ontvoerder en moordenaar  Ferdi Elsas en Willem Holleeder.




Na nog een bezoekje aan het gevangenismuseum te hebben gebracht gaan we nog even richting Fochteloërveen.  Dat stukje natuurgebied heeft vorige keer ook behoorlijk indruk op mij gemaakt. Uiteraard ziet het er in de winter heel anders uit maar ik wilde het toch even zien.
Bovendien had ik gelezen over een uitkijktoren die gebouwd was voor mensen met hoogtevrees.
Later bleek dat ik een belangrijk woordje over het hoofd gezien had. Er stond namelijk voor mensen met enigszins last van hoogtevrees.

Fochteloërveen
 In het Fochteloërveen broedt al jaren met succes de Kraanvogel. Hij laat zich zelden zien maar de kans dat je ze over ziet vliegen is aanwezig.


De uitzichttoren. Voor mensen met enigszins last van hoogtevrees.
 De toren is 18 meter hoog. Toen ik langs de trap omhoog keek voelde ik mijn knieën al week worden. Het liep bijna recht omhoog. Niks voor mij dus. José is wel naar boven geweest en het uitzicht was inderdaad adembenemend. Ach ik had het weer even geprobeerd...Tenminste geprobeerd...Zelfs de eerste tree ben ik niet opgegaan maar de intentie was er.


Boomklever (Nuthatch) (Sitta europaea)
 Deze dag was ook weer geslaagd. Helaas was het weer de hele dag behoorlijk grijs gebleven. Maar we hoorden dat het in het westen van het land de hele dag potdicht zat van de mist. Dus we hadden geluk.


Kamp Westerbork met de Kruisbek. Dag 1 van 3 heerlijke dagen in Drenthe.

De omhoog gebogen rails als teken van verwoesting en wanhoop. De ontwerper van dit monument, Ralph Prins, zat zelf in dit doorvoerkamp tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Afgelopen dinsdag zijn José en ik in de auto gestapt voor een minivakantie in Drenthe. We gingen via de Afsluitdijk om het vakantiegevoel compleet te maken. Lekker rustig en bovendien een mooie route.  Dag 1 wilden we weer eens bezoekje brengen aan kamp Westerbork. Daar zijn we al eerder geweest maar wilden we beiden nog wel een keer naartoe want het had indruk gemaakt. Na de auto bij het restaurant/museum te hebben neergezet zijn we lopend naar het Kamp gegaan. Onderweg moet je je telefoon uitzetten want je komt door de storingsvrijezone van Astron. De Westerbork Synthesis Telescope (WSRT).

De 14 antennes staan in oost-west richting opgesteld over een lengte van 2,7 km. 
De WSRT is in 1970 in gebruik genomen en wordt nog steeds voor sterrenkundige waarnemingen gebruikt.

Vlak daar tegenaan ligt het kamp. Vanuit kamp Westerbork deporteerde de Duitse bezetter tussen 1942 en 1945 meer dan 100.000 Joden, Sinti en Roma naar de kampen in Oost-Europa. 


Wanneer we voor de treinwagon staan en luisteren naar de namen die opgenoemd worden met de leeftijden erbij bekruipt ons een meewarig gevoel. En het komt nog meer binnen wanneer er in dat rijtje een aantal personen worden opgenoemd met dezelfde achternaam als José.


Op de appèlplaats staan De 102.000 stenen. Deze stenen met davidster staan symbool voor de vermoorde gedeporteerden.

Monument "De 102.000 stenen". 
Foto uit de oorlog van de Hoofdstraat. 
Ondanks dat er veel weg is en lang niet alles origineel is, krijg je hier wel degelijk een idee van hoe het eruit gezien moet hebben. Aan de andere kant is het te gruwelijk wat zich heeft afgespeeld om ook maar een idee te krijgen...
En misschien is dat ook maar goed. 


Tot slot nog iets luchtigers...Iets waar ik heel blij van werd. Al een paar keer hadden we vogels over zien en horen vliegen die voor ons niet bekend waren. Iedere keer waren ze weer weg voordat we ze in beeld hadden. Totdat er twee in de boom gingen zitten. Wat ik zag maakte me euforisch...De Kruisbek. Die had ik nog nooit gezien. Ik ging nog net niet juichen....Zou ook behoorlijk ongepast zijn op de plek waar ik stond. Gelukkig kreeg ik heel even de tijd om wat foto's te maken. Helaas was de afstand wel wat groot maar ze staan er toch duidelijk genoeg op.

Kruisbek ♀ (Common) (Loxia curvirostra)

Kruisbek ♂ 



Na deze geslaagde dag gingen we richting Exloo waar we voor de komende twee nachten een kamer geboekt hadden in Fletcher Hotel De Hunzenbergen. 

dinsdag 20 december 2016

Zondagmiddag in de Amsterdamse Waterleidingduinen


Zondagmiddag ben ik na een ochtendje sporten lekker naar de Amsterdamse Waterleidingduinen geweest. Het was al zo'n tijd geleden dat dat ik daar geweest was. Echt al maanden...
Via de ingang Zandvoortselaan loop ik naar binnen. Al heel snel zie ik door mijn verrekijker dat er vier goudvinken in een boom zitten. Ik probeer dichterbij te komen maar helaas bleef de afstand erg groot.

Goudvink  ♂ (Bullfinch) (Pyrrhula pyrrhula)


Die zie je niet zo vaak...Ik tenminste niet.

Een stukje verderop had ik weer geluk. Een goudhaantje bleef even lang genoeg zitten om een foto te maken. Dat is best bijzonder voor zo'n adhd-vogeltje.
Wat zijn die beestjes snel. Europa's kleinste vogeltje. 8.5 cm en een gewicht van vaak niet meer dan 5 gram. Eigenlijk mag het woord "gewicht" hier niet voor gebruikt worden.
Ze zijn er volop maar toch had ik ze tot een paar jaar geleden nog nooit gezien. Ze zijn klein, snel en hun zang bestaat uit kleine roepjes van hoge tonen. Wanneer je gefocust rondloopt zie en hoor je ze zeker maar loop je al wandelend te kletsen dan loop je ze zo voorbij.

Goudhaantje ( Goldcrest) (Regulus regulus)




Het was mooi weer en inmiddels middag dus druk in het gebied. Ik ben blij dat ik de weg daar weet waardoor ik lekker rustig uit het zicht van iedereen rond kan lopen.

Jammer genoeg zag ik een Grote Zilverreiger te laat. We schrokken van elkaar maar gelukkig kon ik hem nog net op de foto zetten. Wel leuk want ik heb deze vogel nog niet eerder gezien in de Amsterdamse Waterleidingduinen.

Grote Zilverreiger. ( Great Egret) (Ardea Alba)
Op dood hout groeien Berkenzwammen ook wel Berkendoder genoemd. Een berk waar deze zwam op groeit kan het wel vergeten en gaat onherroepelijk dood.

Berkenzwam


Na maanden niet geweest te zijn vroeg ik me af of ik nog veel damhertjes zou tegen komen. Er wordt immers op hen gejaagd dus de kans was aanwezig dat ze schuwer zouden zijn dan voorheen.





Maar dat was dus niet zo. Het waren er voor mijn gevoel niet veel minder dan normaal.
Ik blijf ze altijd aandoenlijk vinden, die mooie Bambi's.



Ook opvallend veel Buizerds kwam ik tegen. De meest algemene roofvogel van ons land.

Buizerd (Common Buzzard) (Buteo buteo)


Iedere keer viel mijn oog erop maar zat hij te ver weg.




Ook de Wilde zwanen zag ik voorbij vliegen. Zij komen met veel kabaal al toeterend aangevlogen. Altijd leuk om deze wintergast weer te zien.

Wilde zwaan (Whooper Swan) (Cygnus cygnus)


Helaas mocht ik zondag de IJsvogels en de vossen niet begroeten. Ik ben er ook niet heel lang gebleven want ik had nog andere verplichtingen maar heb zeker genoten van mijn tijd in het prachtige gebied.