2 Geluksvogels in de AWD

 Er liepen vandaag 2 geluksvogels in de AWD en dat waren José en ik. Wat een superdag hadden we weer. Het was fris, zo'n 6 graden maar de zon scheen volop en het voelde voor ons als een vroege voorjaarsdag.

Op het verharde pad lopen best veel mensen. Ja wat wil je ook met dat mooie weer.  Wij willen weg uit de drukte en besluiten een pad te nemen waar we nog niet eerder hebben gelopen.
We klimmen het hek over en zijn benieuwd waar we uiteindelijk uitkomen. We zien wel. Inmiddels kennen we de AWD goed genoeg dus zullen hier niet snel verdwalen.

Even verderop horen we een voor ons onbekend vogelgeluidje. Heel zachtjes. We zien een heel klein vogeltje heel druk van takje naar takje fladderen op zoek naar insecten. Echt een adhd-vogeltje. Iedere keer als we denken hem in de kijker te hebben is ie weer weg. En dan zie ik wat het is...Een goudhaantje! Het kleinste vogeltje van Europa. Van snavel tot staart zo'n kleine 9 cm. Wij hadden hem nog nooit gezien dus ook nog nooit gefotografeerd. En dat laatste is niet makkelijk om te doen want hij blijft geen 2 seconden stil zitten. Maar omdat ie wel steeds in de buurt bleef heb ik hem er toch opgekregen.

Het goudhaantje

 We vervolgen onze weg en genieten van het mooie weer, de uitzichten en de geluiden.

 We komen weer op een voor ons bekend stukje en gaan even bij de vogelkijkhut kijken.
Het is niet heel druk met vogels. Meerkoetjes en 2 dodaars maar ook een wintergast die wij hiervoor nog maar 1x gezien hebben, nog een cadeautje dus, de grote zaagbek.

grote zaagbek

Uitzicht vanuit de vogelkijkhut

 We voelen ons nu al geluksvogels maar weten nog niet dat we nog een cadeau krijgen aan het eind van de wandeling.

Onderweg komen we de laatste herfstkleuren tegen en de laatste zwammen.

Kardinaalsmuts

Gele trilzwam

Jong damhertje

We zien nog een vogel onderweg die we niet herkennen en pas thuis zie ik dat het een kramsvogel was. Nog eentje dus die nog niet op mijn geschoten lijstje stond.
Geen duidelijke foto maar toch vastgelegd.

Kramsvogel

 Wanneer we bijna bij de uitgang zijn lopen we toch nog even naar de plek waar we ooit de ijsvogel hebben gezien. BINGO!! Hij zit er weer. Met z'n tweetjes zelfs maar dat zagen we pas later.
Dat geeft dus echt een JOEPIE!-gevoel.

 En deze keer een stuk duidelijker op de foto. Wat zijn we blij! :)
Dit is toch echt wel het mooiste vogeltje van Nederland vind ik. Grappig dat je wanneer je er één gezien hebt, je anders gaat kijken en weet hoe je moet zoeken. Al heel lang stond ie op ons verlanglijstje en opeens zie je hem regelmatig. Alleen fotograferen is een stuk lastiger. Ze zijn erg schuw. Maar het is gelukt.

Op weg naar de uitgang vallen de kale bomen met de vele aalscholver nesten me op. De bomen waar deze vogels hun nesten in maken gaan binnen 5 jaar dood door het afbreken van de takken en de poep van deze flinke vogels.