2 Geluksvogels in de AWD

 Er liepen vandaag 2 geluksvogels in de AWD en dat waren José en ik. Wat een superdag hadden we weer. Het was fris, zo'n 6 graden maar de zon scheen volop en het voelde voor ons als een vroege voorjaarsdag.

Op het verharde pad lopen best veel mensen. Ja wat wil je ook met dat mooie weer.  Wij willen weg uit de drukte en besluiten een pad te nemen waar we nog niet eerder hebben gelopen.
We klimmen het hek over en zijn benieuwd waar we uiteindelijk uitkomen. We zien wel. Inmiddels kennen we de AWD goed genoeg dus zullen hier niet snel verdwalen.

Even verderop horen we een voor ons onbekend vogelgeluidje. Heel zachtjes. We zien een heel klein vogeltje heel druk van takje naar takje fladderen op zoek naar insecten. Echt een adhd-vogeltje. Iedere keer als we denken hem in de kijker te hebben is ie weer weg. En dan zie ik wat het is...Een goudhaantje! Het kleinste vogeltje van Europa. Van snavel tot staart zo'n kleine 9 cm. Wij hadden hem nog nooit gezien dus ook nog nooit gefotografeerd. En dat laatste is niet makkelijk om te doen want hij blijft geen 2 seconden stil zitten. Maar omdat ie wel steeds in de buurt bleef heb ik hem er toch opgekregen.

Het goudhaantje

 We vervolgen onze weg en genieten van het mooie weer, de uitzichten en de geluiden.

 We komen weer op een voor ons bekend stukje en gaan even bij de vogelkijkhut kijken.
Het is niet heel druk met vogels. Meerkoetjes en 2 dodaars maar ook een wintergast die wij hiervoor nog maar 1x gezien hebben, nog een cadeautje dus, de grote zaagbek.

grote zaagbek

Uitzicht vanuit de vogelkijkhut

 We voelen ons nu al geluksvogels maar weten nog niet dat we nog een cadeau krijgen aan het eind van de wandeling.

Onderweg komen we de laatste herfstkleuren tegen en de laatste zwammen.

Kardinaalsmuts

Gele trilzwam

Jong damhertje

We zien nog een vogel onderweg die we niet herkennen en pas thuis zie ik dat het een kramsvogel was. Nog eentje dus die nog niet op mijn geschoten lijstje stond.
Geen duidelijke foto maar toch vastgelegd.

Kramsvogel

 Wanneer we bijna bij de uitgang zijn lopen we toch nog even naar de plek waar we ooit de ijsvogel hebben gezien. BINGO!! Hij zit er weer. Met z'n tweetjes zelfs maar dat zagen we pas later.
Dat geeft dus echt een JOEPIE!-gevoel.

 En deze keer een stuk duidelijker op de foto. Wat zijn we blij! :)
Dit is toch echt wel het mooiste vogeltje van Nederland vind ik. Grappig dat je wanneer je er één gezien hebt, je anders gaat kijken en weet hoe je moet zoeken. Al heel lang stond ie op ons verlanglijstje en opeens zie je hem regelmatig. Alleen fotograferen is een stuk lastiger. Ze zijn erg schuw. Maar het is gelukt.

Op weg naar de uitgang vallen de kale bomen met de vele aalscholver nesten me op. De bomen waar deze vogels hun nesten in maken gaan binnen 5 jaar dood door het afbreken van de takken en de poep van deze flinke vogels.

We troffen het weer in Nationaal Park Zuid Kennemerland.

Na 11 dagen er eindelijk weer lekker op uit. Het weer is goed, vrij zonnig en een graad of 12. Super dus voor de tijd van het jaar. Wat als eerste opvalt als we bij de Oosterplas aankomen is dat er veel minder verschillende eenden zitten dan de laatste keer toen wij er waren. Even later valt ons op dat ondanks het lekkere zonnetje het helemaal rustig is met vogels. We weten dat veel vogels weggetrokken zijn. De roodborsttapuit naar het zuiden van Europa, de gekraagde roodstaart richting  Afrika maar er komen en blijven ook genoeg vogels in Nederland overwinteren. Zo komen de koolmezen als het te koud wordt in Scandinavië of Rusland naar Nederland. En het grappige is dat koolmezen uit bijvoorbeeld Rusland een ander dialect hebben in hun zang dan 'onze' koolmezen.
Nog een weetje over koolmezen. Hoe fel geel een koolmees is is afhankelijk van zijn eten. Koolmezen uit een loofbos zijn veel geler dan uit een naaldbos en koolmezen die veel groen gekleurde rupsen eten ook.

Het was weer een heerlijke wandeling. Geen voorgeschreven route maar een combi van verschillende routes. we kennen het duin daar inmiddels op ons duimpje dus dat loopt wel relaxed.

Ook nog even langs het mooie vogelmeer.
Het is er ook niet druk. Er zitten wel zat aalscholvers en meerkoeten en wat tafeleenden.
Volgens mij herken ik ook de wintertaling. Helaas is de foto niet zo scherp en zit ie ineengedoken maar de groene wang is wel zichtbaar.

Aalscholvers

Wintertaling

We lopen om het meer heen en willen nog even kijken bij de andere vogelkijkwand maar zien we dat er een groot gehoornd monster onze richting op komt lopen. Een blonde Schotse Hooglander.
Het is een prachtig exemplaar maar ik durf er toch niet langs. Hij blijft ons in de gaten houden en is te actief naar mijn zin. Dan maar de volgende keer een kijkje nemen. Ik wil wel nog even blijven staan om wat foto's te nemen. De zon schijnt op zijn vacht waardoor hij bijna een hoog knuffelgehalte krijgt...Maar ik sla over.

Bijna tijd voor lunch. We lopen naar Parnassia en gaan heerlijk in het zonnetje op terras achter glas zitten. Het is echt heerlijk.
José neemt bruin brood met tonijnsalade en ik ook bruin brood maar met brie, honing en pijnboompitjes. Heerlijk natuurlijk en nog meer genieten door de locatie.
Zo vaak gebeurt dat niet dat je op 22-11 nog lekker op het strand op terras zit te genieten van de zon.

Er wordt de laatste tijd veel in de duinen gewerkt. Dat is duidelijk te zien aan de bandensporen en de kale plekken.
Om de inwoners van Bloemendaal. Haarlem en Velsen van betrouwbaar drinkwater te voorzien in in NP Zuid-Kennemerland vanaf 1898 grondwater gewonnen. Na de tweede wereldoorlog werd een kraan in ieder huis verplicht. Dat zorgde samen met de bevolkingstoename voor een stijging van de vraag naar drinkwater.
Door daling van het grondwaterpeil dreigde de natuur in de duinen te verdrogen. In het park werd de waterwinning daarom langzaam afgebouwd.
Sinds 2002 is die zelfs volledig gestopt. De duinen blijven wel als drinkwaterbron in beeld in geval van calamiteiten

De neerslag die jaarlijks valt, zorgt er voor dat het grondwaterpeil zijn oude niveau bereikt. Net als vroeger kunnen weer natte duinvalleien ontstaan met geheel eigen flora en fauna. De duinbodem wordt bij de herstelwerkzaamheden van begroeiing ontdaan zodat aan vocht gebonden planten de kans krijgen zich te herstellen. Oude plantenzaden die tientallen jaren in de bodem lagen opgesloten, ontkiemen weer, Bloemrijke duinvalleien liggen in het verschiet. (overgenomen van PWN)

Onderweg komen we ook nog mooie zwammen en schimmels tegen. Ik heb geen idee wat het is maar ik vond het wel mooi die dode bloedende boomstam

Ook de luchten zijn van tijd tot tijd heel mooi.

De duinen beginnen hun winterkleur te krijgen alhoewel het op sommige plekken nog echt wel herfst is. Maar op de meeste plekken worden de struiken kaal en ziet het er echt al winters uit. Nog een week of 4 dan hebben we de kortste dag alweer en gaan de dagen alweer lengen. Van mij mag het weer zo lekker blijven. Zo kom ik de winter wel door.

Eindelijk de boomklever vast kunnen leggen in Elswout

Het begon heerlijk zonnig vanmorgen en ik was vrij dus op naar het mooie Elswout. Wie weet waren de vogeltjes wel net zo actief als de laatste keer toen ik wel honderd boomklevertjes tegen kwam. En aangezien ik die nog niet vaak vast heb kunnen leggen had ik goede hoop.

Het was inderdaad druk met vogels. Vinken, merels, spechten, roodborstjes en ook de boomklevers gingen van tak naar tak. Lang blijven ze niet stil zitten dus ik moet geduld hebben...
Na een kwartier omhoog turen en er telkens één net voor mijn lens weg te zien schieten wilde ik het al bijna opgeven...Als ik nou verder loop zie ik zo vast nog wel andere klevertjes. Ik heb nl niet zo heel veel geduld maar ik ben blij dat ik het niet gedaan heb.
Opeens zat er een klevertje wel heel mooi in het licht.

Op de eerste foto zelfs met prooi! Ik was blij!

Even verderop had ik nog een keer mazzel.Niet zoveel mazzel als de eerste keer maar ik was niet voor niks gegaan.

Nou ga ik natuurlijk nooit voor niks want ik kom altijd veel moois tegen. Goed luisteren en goed om je heen kijken en dan zie je het vanzelf.

Het weer betrok helaas en het werd heel grijs. Het werd zoals mijn moeder het altijd noemt, echt Sinterklaasweer. Ook het gekwetter van de vogeltjes werd meteen beduidend minder. Zo zie je maar dat zon niet alleen mensen vrolijker maakt.

De paddenstoelentijd begint ook op zijn einde te raken al ben ik er nog wel een aantal tegen gekomen

amatystzwam of in het ned. rode koolzwam

En een aantal paddenstoelen op stand hoog in de boom

Porseleinzwammetjes

En zelfs een hele overbevolkte stad

Zoveel had ik er nog nooit bij elkaar gezien. welke dat zijn weet ik niet.Was wel een grappig gezicht.

Al met al dus best nog wat leuks tegen gekomen dus ik had wel een voldaan gevoel.
Sowieso is Elswout van zichzelf al de moeite waard om te fotograferen. Ieder jaargetijde is het er prachtig. Hieronder nog wat foto's van het landgoed zelf.

Eenmaal thuis brak de zon weer door. Hopelijk is het morgen ook lekker. Maar even bedenken wat dan de moeite waard is om naartoe te rijden.