Zon en dreigende luchten in de Kennemer Duinen

En we hadden vandaag weer een mooie dag in oktober dus besloten we naar de Kennemerduinen te gaan. Niet te laat want we hebben geen zin in hele drommen mensen. Ingang Bleek en Berg achter de hockeyvelden in Bloemendaal. Geen paaltjesroute maar gewoon lekker onze eigen route want we kennen het daar inmiddels op ons duimpje. De Oosterplas blijft altijd een mooie plek voor foto's dus we blijven er altijd graag hangen. Zien eenden die we daar normaal niet zien zoals de tafeleend, de Smient en de krakeend.

Altijd leuk om weer iets te zien wat ik nog niet eerder hebt gefotografeerd....Begint bij mij ook wel aan te voelen als een verslaving, maar ach er zijn verslavingen die meer invloed hebben op je dagelijkse manier van leven. Het neemt behoorlijk wat tijd in beslag maar dat doet kijken naar een voetbalwedstrijd ook en ik moet er lekker voor naar buiten en de natuur in.

Ook vandaag is het weer druk met vogeltjes en horen we ook regelmatig geburl van de damherten in de buurt. De grote lijster, de kramsvogel kunnen we niet vastleggen want die zijn te druk en te schuw maar de pimpelmees blijft goed zitten en de roodborst zingt ons uit volle rode borst toe.

Het is warm, wel een graad of 18 schatten we in dus dat wordt straks lekker een thee en een cappuccino op strand bij Parnassia. We komen langs het oorlogsmonument en staan daar even stil zoals we bijna altijd doen. Hetzelfde duin maar toch zo anders. Het zag er bijna 70 jaar geleden ongeveer hetzelfde uit schat ik in...In ieder geval niet heel anders. Maar de situatie was niet te vergelijken met die van nu. Op de plek waar nu dit monument staat lagen 92 vermoorde verzetslieden. Gevonden in mei 1945. Best iets om toch iedere keer bij stil te staan, al is het maar heel even.

Een strak blauwe lucht met de zon en de maan blijft altijd apart en de maan die afsteekt tegen de felblauwe lucht geeft daardoor een mooi plaatje

Zelfs de kraters zijn te zien wanneer je inzoomt.

Ook de groet bonte specht is druk aan het werk...we zien er best veel en horen er nog veel meer in elk groepje naaldbomen dat we tegen komen. Niet de roffel die je vanaf februari weer hoort, wat voor ons altijd het teken is dat het voorjaar eraan komt, maar wel het tikken tegen de boom. Het is en blijft een leuk geluid en een mooie vogel met zijn rode pet en zijn rode stuit.

Langzaam komen er wat wolken aan de hemel en we lopen richting het vogelmeer. ook daar zien we weer andere vogels dan gewoonlijk. De dodaar en de wintertaling en nog één waar ik nog niet uit ben.

De wolken beginnen dreigend te worden en eenmaal op het strand aangekomen zou je bijna denken dat we straks het paviljoen in moeten rennen om te schuilen...

De lucht is soms echt inktzwart. We blijven toch lekker op terras zitten want de temperatuur is goed met een vest aan. Een cappuccino en een broodje tonijnsalade voor José en een glas thee voor mij. De musjes komen kijken of er wat te halen valt net als de kouw, wat mij de kans geeft om ze mooi van dichtbij te fotograferen

Altijd leuk om ze van heel dichtbij te observeren.

Ook de terugweg door de duinen geeft met die soms bijna donkerblauwe luchten hele mooie plaatjes

Wonder boven wonder hebben we geen druppel gehad en dat maakte het natuurlijk nog meer een geweldige wandeling. En die luchten maakte wel dat de uitzichten er dit keer wel heel erg indrukwekkend uitzagen.