Leyduin...Waar de vogeltjes horen te fluiten....

Huis te Vogelenzang

Vandaag met José een route gelopen van onze favoriete site www.demooisteroutes.nl. De naam van de wandeling was "Waar de vogeltjes fluiten". Die titel klopte niet helemaal dus die heb ik veranderd in de titel van mijn blog. :)

Ik heb tijdens een wandeling echt nog nooit zo weinig foto's gemaakt. Heb er dus even aan getwijfeld om een blog te maken maar ik heb me nou eenmaal voorgenomen om dat van iedere wandeling te doen dus ook deze wandeling dan maar. Het is zeker niet zo dat de wandeling niet mooi was maar er waren weinig vogels te bekennen. Voor andere foto's was het ene moment het licht te hard en het andere moment was het te somber.

De route begon op de parkeerplaats bij Leyduin en liep door Woestduin, Vinkenduin en door de Amsterdamse Waterleidingduinen.
Ooit werden deze buitenplaatsen door voorname families gebruikt als zomerverblijf. Nu kan iedereen er genieten.

Wij hoopten vandaag in dit mooie oude bos een uil te zien. Helaas...Het is wel zeker dat ze er zitten maar ze lieten zich niet zien.

Toch is het wel genieten als je daar loopt en beseft dat sommige gebouwen er al honderden jaren staan. Zo ook uitzichttoren Belvedère. Wanneer je deze toren in 1750 beklom, kon je uitkijken op de Noordzee en de Haarlemmermeer. Nu is de omgeving hiervoor te dicht bebost.

Vanaf uitzichttoren Belvedère

Van het oude bos lopen we bij de oase de Amsterdamse Waterleidingduinen in.

We lopen door een stukje waar ik nog niet vaak ben geweest. Uiteindelijk komen we weer uit bij Panneland. Wij waren niet de enige die het een goed idee vonden om lekker naar buiten te gaan op 2e kerstdag.

Wintertalingen en op de voorgrond 2 slobeenden

Bij Panneland stoppen we even voor een kerstlunch. Pannekoek met spek :) Altijd lekker!
 daarna vervolgen wij onze route en komen uiteindelijk weer bij de auto terug. Lekker voldaan weer richting huis.

Huize Leyduin

Huize te Vogelenzang

Mooie winterdag in de Amsterdamse Waterleidingduinen

Met zulk lekker weer kon je vandaag echt niet thuis blijven zitten. Er stond wel een stevige wind maar daar merk je op veel plaatsten in de Amsterdamse Waterleidingduinen heel weinig van. Dat lekkere zonnetje aan die strak blauwe hemel zorgde voor voorjaarskriebels.

Niet zo gek met de temperaturen van de afgelopen tijd. Het ene na het andere weer-record wordt verbroken. we hebben deze week zelfs de warmste decemberdag ooit mee mogen maken. Nou ja ooit....Sinds de meting. In Wijk aan Zee werd 17 december zelfs een temperatuur gemeten van 16.6 graden!

Vandaag was het wel iets frisser maar het was droog! Er is de afgelopen tijd ook heel veel regen gevallen. Lekker weer dus om eropuit te gaan. Wat opviel toen ik via Panneland naar binnen liep dat het doodstil was. Er was geen vogel te horen of te zien.

Iedere keer hoop ik in het eerste gedeelte op een groene specht maar helaas is dat nog niet gelukt.

Na enige tijd kwam ik mevrouw zaagbek tegen. Ik blijf dat zo'n mooie fotogenieke vogel vinden.
En het vrouwtje heeft ook echt iets vrouwelijks. Komt vast door die "pruik".

Grote zaagbek vrouw

Meestal zijn ze veel schuwer maar deze kon ik redelijk benaderen.

Even later hoor ik goudhaantjes druk in de weer. Niet verrassend want die zijn altijd druk. Ze zitten echt geen moment stil. Het is het kleinste vogeltje van Europa en wegen maar 4 tot 7 gram.

Goudhaantje

Weer een stukje verderop kwam ik de grote gele kwikstaart tegen. Een leuke waarneming want zo vaak wordt ie niet gezien. Een paar weken geleden zag ik er voor het eerst één.

Grote gele kwikstaart

De wandeling is al geslaagd natuurlijk maar ik ga toch even kijken of ik misschien een vosje zie bij de Duizendmeterweg. Ook dat blijf ik elke keer leuk vinden.
En ja hoor. Er zaten er zelfs 3!

Leuk! Tijd om terug te gaan want ik zie de zon al aardig zakken en alleen in het donker vind ik niet zo'n geweldig idee.

Uiteraard zijn er ook veel herten te zien. De vraag is voor hoelang nog want ze gaan er binnenkort veel afschieten. er is echt duidelijk een overschot.

Damhert 

Gelukkig red ik het om voordat de duisternis echt invalt bij de auto te zijn. Het was geen lange wandeling maar ik ben blij dat ik gegaan ben. Dit was wandeling 64 in 2015. ik verwacht dat er nog wel één of meer bijkomen en hoop dat ik er in 2016 minstens zoveel ga maken.

Op zoek naar de krooneenden

Vrijdag kreeg ik de vraag van Leo of ik zin had om zaterdagochtend mee te gaan naar de Amsterdamse Waterleidingduinen om hem aan te wijzen waar de krooneenden te vinden zijn.
Dat wilde ik wel. Het zou in de ochtend droog blijven en in de middag gaan regenen dus gisterenmorgen op tijd afgesproken bij de Zandvoortselaan.

Aangezien we allebei vroeg waren liepen we nog voordat ze zon op was het gebied binnen. Als eerste even gekeken bij de ijsvogelplek....Helaas, die was niet te zien....en op dat moment gelukkig maar want het was nog niet licht genoeg.

Na een kwartiertje kwam langzaam de zon op maar die heeft zich maar af en toe laten zien en dan ook maar heel even.

Sunrise

Eigenlijk is het grootste gedeelte van de wandeling vrij grijs geweest. Maar ondanks dat was de wandeling wel super. Alleen vielen daardoor de foto's wel een beetje tegen. Ik heb er veel weggegooid. Ach, je kan niet alles hebben hè?

Maar we hebben wel gezien waar we voor kwamen, nl... de krooneenden. Alleen dobberden ze maar een beetje rond met hun kop tussen de veren en als ze wel opkeken zwommen ze precies de verkeerde kant op.

Krooneend man

Leo z'n dag was in ieder geval goed. :) Even verderop zag ik ook nog staartmeesjes. Wat een beweeglijke vogeltjes zijn dat toch. Ze zitten echt geen twee seconden stil. Ik heb hem dan ook nog nooit mooi op de foto gekregen...Zo ook vandaag niet want er zaten te veel takjes voor....grrr

Staartmees speelt verstoppertje

Ook een besjes-etende grote bonte specht gezien. Dat was voor mij nieuw.

En natuurlijk hebben we damherten gezien maar ook die waren vrij vaal en flets op de foto.

Een rondje infiltratiegebied leverde nog wel wat plaatjes op van de wilde zwanen.

Wilde zwaan

De grijze zijn jongen. Deze schuwe zwaan is een echte wintergast. In de zomer zijn ze in Scandinavië of Rusland. De laatste jaren zijn ze steeds vaker te zien in ons land. Sinds 2005 zijn er in Drenthe zelfs enkele broedparen.

De zon breekt even door en snel maak ik van de gelegenheid gebruik om een even een mooi plaatje te schieten. Ik houd van dit soort stille landschapsplaatjes.

Wanneer we het infiltratiegebied weer uitlopen zien we even verderop een vos.
We mogen even een paar mooie plaatjes van hem schieten.

Ik blijf het mooie beesten vinden. Zeker deze tijd van het jaar zitten ze mooi in hun vacht.
Dit vosje voelde dus nog even als een cadeautje en maakt dat ik toch nog wel een beetje tevreden ben over mijn foto's.

Nog acht dagen dan hebben we alweer de kortste dag en gaan de dagen weer lengen. Het duurt nog wel even voordat we dat merken maar voordat we het weten staat het vroege voorjaar weer voor de deur.